Πα03292024

Last update01:48:19 PM

English
anastasia apartments
anastasia apartments
Back Βρίσκεστε εδώ: Home Σκοπελος Ιστορία

Ιστορία

 

Η ΝΗΣΟΣ ΠΕΠΑΡΗΘΟΣ

Η νήσος Πεπάρηθος, η σημερινή Σκόπελος, ήταν ίσως η σημαντικότερη από <<τας   πρό της Μαγνησίας νήσος>> όπως ονομάζει ο Στράβων στα γεωγραφικά του. Τα αρχαιότερα μέχρι σήμερα ίχνη κατοίκησης της νήσου εντοπίζονται στη  θέση Στάφυλος και ανάγονται στη Μυκηναϊκή εποχή (16ος-14ος αι. π.Χ. ) Εδώ ανασκάφηκε τάφος της ίδιας εποχής με κτερίσματα, όπως μια χρυσή λαβή ξίφους και ένας χάλκινος διπλούς πέλεκυς.

Τα ευρήματα αυτά, αλλά και το τοπωνύμιο της περιοχής που διατηρήθηκε στους αιώνες, παραπέμπουν στο μυθικό  οικιστή της νήσου, το Στάφυλο, γιο του Διονύσου και της Αριάδνης και εγγονό του Μίνωα και φαίνεται  είναι αληθές, ότι ο Ραδάμανθυς δώρισε την Πεπάρηθο στον Πρίγκιπα της Κρήτης, της θαλασσοκράτειρας της εποχής εκείνης, Μάλιστα το όνομα της η νήσος το οφείλει στον Πεπάρηθο, αδελφό του Στάφυλου.

Πατρίδα του Ολυμπιονίκη Άγνωνα και του ιστορικού Διοκλή (3ος αι π.Χ. ), η νήσος στα ιστορικά  χρόνια ήταν Τρίπολης, σύμφωνα με τον Σκύλακα τον Καρυανδέα είχε δηλαδή, τρεις πόλεις. Οι πόλεις εκείνες ήταν η Πεπάρηθος στη θέση της σημερινής Σκοπέλου, ο Πάνορμος  στη θέση του σημερινού  ομώνυμου οικισμού και η Σελινούντα στη θέση του σημερινού οικισμού Λουτρακίου Γλώσσας.  

Η ΠΟΛΗ ΠΕΠΑΡΗΘΟΣ

Η ομώνυμη της νήσου Πεπάρηθος πόλη, αποικία των χαλκιδέων κατά την περίοδο του δεύτερου ελληνικού αποικισμού τον 8ο π.Χ. αι. βρίσκονται στη σημερινή πόλη της Σκοπέλου που κατοικείται συνεχώς από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα.

Κατά τους κλασικούς χρόνους τον 5ο και 4ο αι. π.Χ. εντάσσεται στους κόλπους της Αθηναϊκής  συμμαχίας όπως  φανερώνουν από μαρτυρίες, επιγραφικές και άλλες πηγές, γεγονός που  συντελεί αποφασιστικά στην οικονομική της  ευμάρεια που αντικατοπτρίζεται στην κοπή αργυρών και χάλκινων νομισμάτων. Τον 5ο αιώνα, στα πλαίσια της Αθηναϊκής συμμαχίας, η Πεπάρηθος, συνεισφέρει στο κοινό ταμείο της Αθηναϊκής  συμμαχίας τρία τάλαντα, ως  η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της περιοχής ενώ η Ίκος, η σημερινή Αλόννησος, συνεισφέρει 1500 δραχμές και η Σκιάθος 1000 δραχμές.

Στους κλασικούς χρόνους, η Ακρόπολη της πόλης Πεπαρήθου ήταν  οχυρωμένη με ισχυρότατο τείχος, μικρό τμήμα του οποίου σώζεται στη θέση Κάστρο στο ψηλότερο  σημείο του οικισμού. Ο Θουκυδίδης αναφέρει, ότι κατά τη διάρκεια του σεισμού (426 π.Χ.) δημιουργήθηκε παλιρροϊκό κύμα και καταστράφηκε μέρος  της  πόλης, το Πρυτανείο της και λίγες οικίες. Ψηλότερα, στα δυτικά και βορειοδυτικά του Κάστρου, στις θέσεις <<Κανάκη Λάκκα>> και <<Ράχες –Άγιος Κωνσταντίνος>> διατηρούνται τμήματα καλοκτισμένων αναλημματικών τοίχων  που συμπεραίνουμε από πεπαρηθιακά νομίσματα και από άλλες   ενδείξεις.

 Μετά  το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, η Πεπάρηθος και οι άλλες νήσοι, βρέθηκε στην κατοχή των Λακεδαιμονίων, αλλά ο Χαβρίας τις επανέφερε στη σφαίρα επιρροής των Αθηναίων για να ενταχθούν στη δεύτερη  Αθηναϊκή συμμαχία. Συνέπεια  της στενής  σχέσης των νησιών με τους Αθηναίους, ήταν να εμπλακούν στη διαμάχη των τελευταίων με το Φίλιππο το δεύτερο της Μακεδονίας, ο οποίος  κατέλαβε την Αλόννησο και τη σημερινή νήσο Κυρά-Παναγιά.

 Τέλος μετά  την κατάληψη και της  Πεπαρήθου, όλη  η περιοχή περιήλθε στην κατοχή των Μακεδόνων. Κατά την ελληνιστική εποχή και τους ρωμαϊκούς χρόνους, η Πεπάρηθος καθώς και οι άλλες νήσοι των βορείων Σποράδων, αποτέλεσαν θέατρο συγκρούσεων μεταξύ των ελλήνων και ρωμαίων και κατέληξαν σε μαρασμό στο τέλος της αρχαιότητας. Κατά την επικράτηση του χριστιανισμού στον Ελληνικό χώρο, τη νήσο λαμπρύνει ο πρώτος επίσκοπος της και μάρτυρας Άγιος Ρηγίνος.